Aktualności

Piękna pogoda, dobra muzyka i kuchnia regionalna, produkty lokalne i niepospieszne biesiadowanie... Czy można dodać do tego coś więcej? My ten ciekawy program uzupełniliśmy prelekcjami dot. tego, co drzewiej Zagórzanie serwowali sobie i swoim gościom na co dzień i od święta oraz zwiedzaniem siedemnastowiecznej świątyni z Zagórzańskim Informatorem Turystycznym. Były też artystyczne warsztaty dla dzieci oraz pokaz gotowania klusek od ucha do ucha... To wyjątkowe spotkanie z żywą kulturą ludową rozpoczęliśmy jednak od wspólnej modlitwy podczas comiesięcznej Zagórzańskiej Mszy św. Pięknie w kościele p.w. św. Marii Magdaleny wybrzmiały głosy muzykujących zagórzańskich rodzin, dla których był to przedsmak popisów scenicznych. Krzysztofy z Mszany Górnej (Pan Boguś to nasze ostatnie odkrycie! Ach, co to za artysta!), SAGA Nawarów z Olszówki, Kuczaje z Lubomierza, Nawary z Kasinki Małej/Zagródca, Szywały z Poręby Wielkiej oraz współorganizatorzy wydarzenia – Kościelnioki z Olszówki (Stowarzyszenie Miłośników Kultury Góralskiej Pod Cyrlom) przypomnieli znane i mniej znane zagórzańskie melodie i przyśpiewki, porwali publiczność do wspólnego śpiewu, zapewnili prawdziwą ucztę duchową dla wszystkich uczestników Festiwalu. Energii do wspólnej zabawy, zwłaszcza nogom, które same rwały się do tańca, dodawały słodkości od Cukierni Babeczka, a upał i zapędy studziły kraftowe Lody i Spółka. O ucztę cielesną zadbały niezastąpione Śwarne Babki z KGW Łętowe szczodrze częstując zagórzańskim dobrem: korpielanką z razowym kołocem oraz pierogami z suszonymi śliwkami. Hitem, jak zwykle zresztą, był pokaz gotowania sapki – to nie tylko widowisko, ale dla wielu również podróż sentymentalna w czasy dzieciństwa… Taką wycieczkę do smaków, o których współcześnie już zapomnieliśmy, zafundowała wszystkim również Monika Kurzeja, etnomuzykolożka i  dialektolożka, pracująca na co dzień w Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu. Z właściwym sobie wdziękiem, dowcipem i błyskotliwością zaprezentowała „Kulinarne dziedzictwo Górali Zagórzańskich z perspektywy dialektologicznej”. Weszła w piękną interakcję ze swoimi słuchaczami i… uruchomiła pracę ślinianek! Marzenia o dobrym, wartościowym i treściwym posiłku podsyciła jeszcze bardziej Józefa Węglarz, gaździna z Łętowego, która z kolei zabrała wszystkich w pachnący, aromatyczny, smaczny i zdrowy świat ziół. Ciekawie opowiedziała o tym, których roślin używali i używają nadal Zagórzanie, aby odpowiednio skomponować wszelkie walory swoich potraw. Dobrze, że na zewnątrz czekał już poczęstunek przygotowany z rodzimej rasy jagnięciny, bo trudno byłoby dotrwać przy tak rozbudzonych apetytach do kolejnej części programu. Jego gwoździem, czyli punktem kulminacyjnym, było zwiedzanie najstarszego zabytku w Gminie Mszana Dolna, zagórzańskiej perełki, czyli kościoła p.w. św. Marii Magdaleny w Kasinie Wielkiej z 1624 r. W tę ciekawą, historyczną podróż zabrał wszystkich chętnych Grzegorz Kubowicz, Zagórzański Informator Turystyczny. Jak on opowiada, zwłaszcza o ołtarzach!

Tym wszystkim, którym tego było mało, niezwykłej urody i smaku produkty lokalne prezentowali użytkownicy Znaku Promocyjnego Zagórzańskie Dziedziny. Na stoiskach było elegancko, kolorowo i regionalnie. Nie jest dla nas zaskoczeniem, że największe kolejki tworzyły się do uśmiechniętej od ucha do ucha Moniki Kubik, oferującej przepyszne Gorczańskie sery podpuszczkowe. Oko do wszystkich przechodzących puszczały Sznurkowe Perełki, wabiły misterne koronki od Zofii Piętoń czy urokliwe obrazki malowane kredkami przez Gabrielę Struzik – Łabuz (Elondi). Mogliśmy również powybierać produkty „z wyższej półki” sklepiku „Nie z Galerii” oraz te, które znaku marki jeszcze nie mają, a już wyglądają jak małe dzieła sztuki. Mowa tutaj o drewnianych wytworach Pawła z Lasu. Miłośnikom gór i aktywnego wypoczynku radą, ofertą i materiałem promocyjnym służyli: Lucyna Pazdur z Bazy Lubogoszcz w Kasince Małej, Agnieszka Józefiak – Lewandowska z Urzędu Miasta Mszana Dolna i wspomniany wyżej Grzegorz Kubowicz. Nie zapomniano też o najmłodszych uczestnikach Festiwalu. Tych pod swoją opiekę wzięła nasza dziedzinna artystka, Józefa Potaczek, czarując z nimi za pomocą pędzla niezwykłe dzieła… Przyszedł jej w tym pomóc Paweł Widzisz vel Drewniane cuda z Kasinki, twórca pięknych statuetek Festiwalu, koralików do stylowych bransoletek oraz puzzli z wizerunkiem Kaśki i Jaska – bohaterów naszych wypraw questowych. Ta para to również twórcy monidła z wizerunkami zagórzańskiej rodzinki, do którego i tym razem przymierzali się etnofashioniści…

Gospodarskim okiem i dobrym słowem raczył wszystkich obecnych Adam Wrzecionek, gazda rodzinnej miejscowości Ambasadorki Zagórzańskich Dziedzin (Justyny Kowalczyk – Tekieli). A dla kogo to wszystko? Dla gości, którzy przybyli do nas z Krakowa, Dobczyc, Limanowej, Tymbarku, Łącka, Pcimia czy… Chicago! Zaproszenie do wspólnego świętowania przyjęli gminni włodarze: Mirosław Cichorz – Wójt i jego Zastępca, Wacław Zoń. Grono radnych Gminy Mszana Dolna reprezentowała Monika Góralik. Był znany górski przewodnik i sympatyk Zagórzańskich Dziedzin, Wojciech Winkel (znawca i kolekcjoner tego, co dobre!), Janusz Tomasiewicz, Dyrektor Gorczańskiego Parku Narodowego z żoną oraz Andrzej Bukowiec, który zjawia się zawsze w odpowiednim momencie! Dobrze było się spotkać z Anną Pękałą, Burmistrz Miasta Mszana Dolna poprzedniej kadencji, Michaliną i Stanisławem Rysiami, czy żartobliwie przez nas nazwanym za sprawą pewnego zbiegu okoliczności Marianem, Władysławem, Franciszkiem Starmachem (Pan Franek zna szczegóły i śmieje się z tej anegdoty razem z nami!). Swoich kolegów przyszli posłuchać Elżbieta i Andrzej Ciężadlikowie z zespołu Kasinianie – Zagórzanie. Cieszyliśmy się, jak zwykle, z obecności naszych blogerskich rodzin (Odkrywając Beskidy i aga_on_the_go), oczy i serca radował widok swoich, Zagórzan, wszak to najbardziej pożądana publiczność. A tych zaskoczyliśmy najbardziej pomysłem na imprezę i jej miejscem… Lokalizacja Festiwalu najbardziej zaskoczyła kasinian…

Projekt zrealizowano przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego.  

Podziękowania kierujemy do ks. Wiesława Maciaszka, Proboszcza z Kasiny Wielkiej, za wszelką pomoc i wsparcie.

Magda Polańska